Zo, daar ben ik weer. Inmiddels bevallen én alweer aan het hardlopen! Ik zal even beginnen bij het begin. Op 21 september 2017 ben ik bevallen van onze mooie dochter Emma, 1 dag na de uitgerekende datum. ‘s Nachts werd ik rond 3.00 uur wakker van een beetje kramp wat niet veel later doorzette in weeën. Om 12.55 uur is toen in het ziekenhuis in Delft onze kerngezonde dochter Emma geboren. Wat een mooi meisje!

Een bevalling vergelijken ze ook weleens met een marathon, en omdat ik mezelf nu ervaringsdeskundige in beide kan noemen snap ik de gelijkenis. In beide gevallen is de pijn het waard; het euforische moment als je over de finish komt en het moment dat je kersverse baby voor het eerst op je buik gelegd wordt: je bent compleet gelukkig en je vergeet direct alle pijn die je nog geen minuut geleden voelde.

Na de bevalling van Emma kon mijn lichaam ook beginnen te herstellen. Gelukkig mochten we gelijk naar huis, maar de eerste paar dagen ben ik op advies van de kraamhulp vooral op de slaapkamer geweest om mijn lijf zoveel mogelijk rust te geven. Na een week mocht Emma voor het eerst naar buiten. Het was een wandelingetje naar de Albert Heijn, maar de afstand – net geen kilometer – had ik een beetje onderschat. Ik had nooit gedacht dat ik dat zo zwaar zou vinden! Maar wat was ik trots om met Emma en Bas over straat te lopen. Ultiem gelukkig.

Naarmate de dagen vorderden ging het steeds wat beter. Na 6 weken ging ik op controle bij de verloskundige, die mij het groene licht gaf om rustig weer te gaan sporten. Yes! Ik mocht weer het hardlopen gaan opbouwen. Heel rustig, met een minuutje rennen afgewisseld met een minuutje wandelen. Het was net als in 2013, toen ik begon met hardlopen. En net als toen was ik na de eerste 20 minuten helemaal afgepeigerd, haha.

Emma is inmiddels 12 weken oud, en ik kan alweer 5 kilometer aan één stuk rennen. Vandaag voor het eerst onder de 30 minuten. Joehoe! In maart sta ik weer aan de start van de CPC in Den Haag, waar ik van plan ben de 10 kilometer te gaan rennen. Het zal geen droomtijd worden, want rustig aan opbouwen is belangrijker, maar ik heb heel veel zin om de komende maanden weer lekker te gaan rennen.