Het zit erop! 42,64 km door Parijs op 7 april 2024. Starten op de Champs-Élysées, langs de Seine (je t’aime), het Louvre, een IKEA middenin een winkelstraat, de Eiffeltoren en finishen met zicht op de Arc de Triomphe. Wat een gave, maar pittige marathon!

Roadtrip!

Vrijdag vertrekken we in de auto naar Parijs. Emiel en Nadia gaan de marathon ook lopen, Xandra is mee voor de gezelligheid en support. Eerst parkeren we bij de expo waar we onze startnummers moeten ophalen en daarna door naar ons hotel. We slapen in TRIBE Paris La Défense Esplanade. Bij aankomst op onze kamer worden we verrast door een superlief kaartje van Ingeborg met succeswensen <3. Echt tof hoe ze dat heeft geregeld! De kamer is niet groot maar de bedden voelen super comfy, en de start/finish is vanaf het hotel goed bereikbaar. Dus helemaal prima! We gaan ergens wat eten met z’n vieren en daarna lekker chillen in onze kamers.

‘Rustig’ dagje Parijs

We worden heerlijk wakker in ons fijne hotel. Vandaag is het plan om rustig aan te doen, niet te veel stappen te zetten en een boottochtje over de Seine te maken. Dat laatste wordt hem niet, want het water van de Seine staat te hoog waardoor rondvaartboten niet varen. Aiii. De route van de marathon is vanwege het hoge water ook een klein beetje aangepast, anders zouden we allemaal natte voeten krijgen. Na een ontbijtje gehaald te hebben in de supermarkt tegenover ons hotel, vertrekken we naar het centrum. We struinen wat rond, spotten op de grond de groene lijn van de marathon, doen een koffie op een terrasje, gaan wat winkels in en dan op zoek naar een leuk lunchtentje voor een pizza. Stapelen maar!

Het puntje van de Eiffeltoren kunnen we vanaf het terras zien maar we moeten er natuurlijk ook nog een goede foto van hebben. Het idee is om te picknicken in het park bij de Eiffeltoren maar we merken al snel dat dit een heel slecht plan is. Veel te veel mensen. Met de bus naar park Jardin du Luxembourg waar het gelukkig wel prima toeven is.

’s Avonds eten Nadia en ik met Jaimy, een vriendin van Nadia die speciaal voor de marathon ook naar Parijs is gekomen, pasta bij Little Nonna, een heel leuk en lekker glutenvrij restaurantje. Je moet alleen geen haast hebben. Dan richting het hotel, waar we alles vast klaarleggen voor morgen en nog een aflevering Ik Vertrek kijken. Wat zijn we zenuwachtig! Maar we hebben er ook superveel zin in. Met 17.000 stappen volgens Garmin is het ‘weinig doen’ alleen niet echt gelukt. Oeps.

Marathon day!

Om 7.00 uur worden we wakker. Of nouja, dan gaat de wekker. Ik kon om 5.30 uur niet meer slapen. Ohhh die zenuwen! Ik ontbijt met mijn van huis meegenomen bananenpannenkoeken en een kopje koffie. Om 8.00 uur zijn we beneden en vertrekken we met z’n allen naar de metro richting de finish, waar we onze tassen kunnen afgeven. Het is even zoeken maar het is supergoed geregeld. Veel security en we voelen ons nergens onveilig. We zeggen gedag tegen Xandra, maken nog een selfie bij de Arc de Triomphe en gaan naar onze startvakken.

En dan is het wachten tot we van start mogen. Het is een beetje onduidelijk hoe de start gaat, want er wordt steeds afgeteld maar we komen niet heel erg in beweging. Als we dichterbij komen zien we dat er elke keer een groep mensen onder een blauw lint wordt doorgelaten. Voor die groep is dan een countdown, en dan mogen die van start. Eigenlijk superslim, want op die manier heb je geen massastart en heeft iedereen de ruimte.

En dan mogen wij eindelijk onder dat blauwe koord door, tellen ze af, en gaan we van start! De zenuwen verdwijnen en het voelt heel gek om nu aan het rennen te zijn. Kunnen mijn benen dit nog? Al snel lopen we onze eigen race. In de eerste paar kilometers komen we gelijk langs heel veel highlights van Parijs, superleuk! Het is warm, warmer dan welke training dan ook van de afgelopen maanden dus dat is even schakelen. De weg gaat heel veel omhoog en omlaag, wat het extra pittig maakt. Maar er is veel publiek langs de kant, en dat is heel gaaf!

Na (weer) een flinke klim verlaten we bij 11 km de stad en lopen het Bois de Vincennes in. Ik herken stukken van de halve marathon van een paar jaar geleden en het is ook lekker even ‘buiten’ te zijn. Ik loop met een rugzak met 2x 500 ml sportdrank en gelletjes. Af en toe neem ik een slok en de gelletjes neem ik elke 7 tot 10 km. Ik let niet op mijn tijd maar hartslag, en wil proberen om deze in elk geval onder de 160 slagen per minuut te houden. Dat een pace van 5.50 min/km lopen niet zou lukken kwam ik door de warmte en heuvels al snel achter, maar een tempo rond 6.00 min/km is goed vol te houden. Xandra en Jaimy spot ik een paar keer langs de weg, superleuk! Ook krijg ik appjes van vrienden en familie binnen op mijn horloge die me live volgen via de marathon app. Die aanmoedigingen doen me echt goed!

Bij 22 km gaan we de stad weer in, en het wordt ook drukker langs de kant. Bij 26 km komt de Notre Dame in zicht en niet veel later zie ik stukjes van de Eiffeltoren. Bij 31 km stop ik even voor een selfie, om een appje te sturen en ook om even rustig een flesje water te drinken. Oei, dit moet ik niet te vaak doen. Wandelen en daarna weer rennen voel ik wel in mijn benen. Er volgen wat tunneltjes, ja, meerdere!! Super pittig elke keer weer omhoog, maar toch kom ik elke keer gelukkig weer boven. Hoe lang nog…? Ook zo irritant, als mijn horloge trilt dat de volgende kilometer behaald is moet ik steeds nog zo’n 100 meter voordat ik dat punt ook daadwerkelijk passeer.

‘Pain is just a French word for bread’

We komen in het Bois du Boulogne en bij 37 km zit nog een pittige klim. Mogen we hierna please alleen nog maar naar beneden? Of gewoon rechtdoor? Nog 5, nog 4, 3, 2 km. Jaaa ik ben er bijna. Iemand krijgt een fles cola aangereikt. Mmm ik wil bijna om een slokje vragen. Nog 1 km, nog 500 meter, nog 350 meter.

De laatste bocht, en de finish is in zicht. Nog even over de groene loper. Handjes in de lucht en met kippenvel over de finish! Ik kijk op mijn horloge die 4.19 aangeeft. Geen PR (had ik ook niet verwacht), maar onverwachts wel ruim 7 minuten sneller dan Amsterdam in oktober, dus supertrots!

Ik krijg mijn medaille en finishershirt en pak 2 flesjes water. Daarna vind ik een stoeprandje en bel even naar het thuisfront. Ik mis blijkbaar het complete arsenaal aan gratis kaas, yoghurt en fruit (zondeeeee) maar na mijn eigen tas weer opgehaald te hebben smaakt dat meegenomen blikje cola heer-lijk. Ik vind Xandra en even later ook Emiel. We vinden een droog plekje onder een boom waar we Nadia digitaal volgen en aanmoedigingen sturen. Als zij ook is gefinisht feliciteren we elkaar en gaan we lekker naar het hotel. Supertrots op deze toppers!

Bij de supermarkt halen we alles waar we trek in hebben (vooral chips) en na een fijne douche en met onze beentjes languit op bed komen we helemaal bij. In het restaurant van het hotel eten we patat en proosten we op de overwinning. Nog een serietje in bed en daarna lekker slapen. Wat een dag!

Na een fijne nacht worden we maandag een beetje stijf wakker. We maken nog een kleine wandeling naar de Starbucks en bakker, en daarna rijden we lekker naar huis. Het was een mooi avontuur, bedankt voor het onwijs leuke weekend Nadia, Emiel en Xandra! En ook iedereen bedankt voor de aanmoedigingen en felicitaties via welk kanaal dan ook, superlief!

En nu?

Het is inmiddels donderdag en (trap)lopen gaat zonder spierpijn. De blaar op mijn teen is aan het genezen en de schaafwondjes zijn bijna weg. Misschien dat ik me morgen aan een klein rondje rennen waag. Maar rustig aan, want zondag loopt mijn zusje haar eerste 1/4 marathon in Rotterdam, en mijn vader en ik rennen met haar mee.

Tot de volgende! 🙂