Het gaat lekker! Na de ‘rondjes’ van 21 kilometer zijn de afstanden weer een stukje langer geworden. De afgelopen zaterdagen rende ik 24, 25 en gisteren 26 kilometer. Na zo’n stuk rennen ben ik wel helemaal gesloopt, maar ik merk wel dat het me steeds ietsjes beter af gaat. In de maand juli heb ik bijna 150 kilometer gerend, niet normaal!

En hoe leuk is het om steeds onderstaande melding op Runkeeper te zien verschijnen:

Eigenlijk ren ik altijd een rondje, maar zeker nu de rondjes steeds groter worden is het moeilijk in te schatten welke afslag je moet nemen om aan de benodigde kilometers te komen én weer thuis uit te komen. Afgelopen week moest ik nog 2 kilometer naar huis wandelen toen ik aan de 25 kilometer zat. Nu zou je kunnen denken ‘dan ren je die laatste 2 kilometer toch ook nog gewoon’, maar zo werkt het niet! Als ik met mezelf 25 kilometer heb afgesproken, ben ik na de 25 ook echt wel klaar met rennen, haha.

Ik weet steeds beter wat mijn lichaam nodig heeft tijdens zo’n run, en wat ik beter kan laten. Zo ren ik het liefst in de ochtend, als ik alleen nog een ontbijtje in mijn maag heb zitten. Tijdens het rennen neem ik wel de nodige spullen mee, want je weet maar nooit. Zo vertrek ik niet van huis zonder een bidon, energygel, dextro snoepjes, pinpas en ov-kaart. Oja, en mijn iPhone met muziek natuurlijk.

Voor de 26 kilometer van gisteren keek ik op Google Maps waar ik heen zou kunnen rennen. Het pittoreske dorpje Reeuwijk-Dorp lag precies op 26 kilometer van Pijnacker. Ik keek Bas lief aan en vroeg of hij me daar over ongeveer 2,5 uur zou willen ophalen. Toen ik in Reeuwijk aankwam was daar de Aldi, waar ik een sixpack energydrink kocht (met die meegenomen pinpas, handig!). Ik werkte binnen no-time een flesje naar binnen en daar was Bas al. Echt ergens naar toe rennen is zoveel leuker dan alleen een rondje. Volgende week ga ik het andersom doen: een mooi startpunt uitzoeken waar ik met het OV heen kan, en vanaf daar naar huis rennen. Hoek van Holland leek me wel wat. Ben benieuwd!

En een leuke bijkomstigheid, mijn schouders zijn nog nooit zo bruin geweest van de Hollandse zon!