Toen ik een tijdje terug een startbewijs kocht voor de DVV Antwerp 10 Miles was ik nog in training voor de marathon van Rotterdam, en vond ik dit een mooie manier om het hardlopen na de marathon weer lekker op te pakken. Dat ik de marathon heb laten schieten weten jullie, maar of ik deze run ook mee zou kunnen doen zou nog even spannend worden.

Afgelopen dinsdag rende ik voor het eerst weer 10 kilometer, na een week opgebouwd te hebben vanaf 3 kilometer. De 10 ging lekker, ik had geen last van mijn hamstring, alleen mijn knie voelde ik op het eind een beetje. De rest van de week heb ik m’n benen rust gegeven om toch te kunnen starten zondag. Ik zou wel kijken hoe het ging, misschien zou ik alleen 10 kilometer rennen en het laatste stuk wandelen na de finish.

Parkpop in Antwerpen

Om 11.00 uur haalde ik m’n vader op, en op ons gemakje reden we naar Antwerpen toe. Nadat we (gratis!) geparkeerd hadden onder Antwerpen Centraal, namen we de metro/tram richting de andere kant van de Schelde. We moesten onze startnummers (of in dit geval ‘borstnummers’, want we zijn in Vlaanderen) nog ophalen, dus was het fijn dat we hier ruim de tijd voor hadden. We namen een kijkje in de expo tent en haalden onze nummers en tshirtjes op, lekker relaxed. Daarna omkleden en de tassen afgeven bij de tassenafgifte ( ‘bewaarplaats sporttassen’) en nog even een rondje over het terrein. Het is dat je wist dat het een sportevenement was, maar als iemand had gezegd dat het een festival was, had je het ook aangenomen. Overal eet- en drinkkraampjes, springkussens en muntenverkoop. Echt geniaal om te zien.

Run baby run

De DVV Antwerp 10 Miles bestond uit 3 waves van ieder ongeveer 10.000 deelnemers. Wij mochten starten in de eerste wave, op basis van de opgegeven eindtijd. Er waren geen startvakken binnen de wave, dus we konden lekker vooraan starten. Liever ingehaald worden dan mensen moeten inhalen dacht ik, maar eigenlijk wil je niet ingehaald worden waardoor de eerste kilometer veel te snel was. Ik had een klein beetje spijt van mijn kledingkeuze (lange legging + tshirt), want er waren veel tunnels in het parcours, waar het erg benauwd was. Qua tijd maakte het mij niet zoveel uit, m’n vader wilde graag de 16 kilometer onder de 1,5 uur lopen, ik wilde ‘m alleen maar uitlopen.

M’n hamstring en knie hebben zich goed gehouden tot ongeveer 13 kilometer, daarna begon ik toch m’n knie weer een beetje te voelen. De laatste tunnel was de Waaslandtunnel, waar we van het centrum van Antwerpen weer teruggingen naar de Linkeroever, aan de andere kant van de Schelde. Deze tunnel was 1,7 kilometer lang, en er leek echt geen eind aan te komen. Hier heb ik ook m’n vader laten gaan, want ik kon zijn tempo niet meer bijhouden. Bovenaan was daar het bordje ‘nog 500 meter’, fijn!

PR verbroken!

Versnellen leek me niet echt verstandig, dus in een rustig tempo de finish over. Netto tijd: 1.28.48, dat had ik niet gedacht! Zomaar m’n PR (Dam tot Damloop) verbroken met 40 seconden, woohoo! Daarna onze medailles omgehangen en uiteraard nog genoten van een Vlaams frietje voordat we naar huis reden, die hadden we wel verdiend! Fijn dat ik deze run heb kunnen uitlopen, dat had ik eigenlijk niet gedacht. Vanavond nog even rust houden en morgen ga ik weer een rondje van 5 kilometer lopen. Goed om weer te kunnen hardlopen!