Een van de leukste hardloopevenementen van het jaar is ongetwijfeld de CPC Loop in Den Haag. Ik liep hier twee jaar geleden mijn allereerste (10 kilometer) wedstrijd. Dit jaar was ik in het bezit van een van de felbegeerde startbewijzen voor de halve marathon. Maar wat ik en week geleden nooit gedacht had, is dat ik ook de 10 kilometer zou lopen. Totaal 31,2 kilometer dus. Lees verder hoe deze zonnige zondag verliep!

Trainingskilometers maken

Vrijdagavond kreeg ik een berichtje van Wart, aan wie ik voor z’n verjaardag een startnummer voor de 10 kilometer cadeau had gedaan. Het ging hem niet worden zondag. ‘Dan loop ik ‘m zelf wel’, dacht ik. Niet alleen vond ik het zonde om het startbewijs niet te gebruiken, ook vond ik het eigenlijk wel een leuke manier om aan m’n trainingskilometers voor deze week te komen. Vorige week zondag liep ik immers ook 30 kilometer, waarom zou het me deze zondag niet lukken? Zeker met de wintersport in het vooruitzicht (waar het weinig van hardlopen zal komen) dacht ik dat het niet eens zo’n slecht idee zou zijn om zowel de halve marathon, als de 10 kilometer te lopen. Zondagochtend twijfelde ik nog of ik het zou doen, maar omdat ik toch niks beters te doen had nam ik om iets voor 11.00 uur de RandstadRail naar Den Haag, waar ik m’n spullen dumpte en met Ron afsprak, zodat we gezellig samen de 10 konden rennen. Zijn doel was om te finishen onder het uur, dus hield ik hem gezelschap.

De 10 kilometer

Toen we eenmaal in het startvak stonden voelde ik de gezonde spanning, ik dacht weer terug aan twee jaar geleden. Daar klonk eindelijk het startschot en we begonnen te lopen. De drukte zorgde ervoor dat de eerste kilometer nogal traag was, het duurde lang voordat we ons eigen tempo konden lopen. Maar wat een lekker weertje, en wat een hoop publiek langs de weg. Onderweg hebben we gezellig gekletst en genoten van de run. Door de eerste trage kilometers ging het er nog om spannen of we binnen het uur zouden finishen, maar we hebben het tempo opgeschroefd en de laatste kilometer in 5.22 afgelegd (de eerste in 6.34).  Samen gingen we over de finish in een tijd van 59.45, netjes! Goed gedaan Ron! 🙂

De halve marathon

Na de finish snel naar de kleedkamertent om een schoon shirtje aan te trekken, die medaille verdween even tijdelijk in m’n tas. Nog even met wat mensen gekletst, twee pannenkoeken naar binnen gestopt en daarna met m’n vader en broer richting het startvak van de halve marathon. M’n benen voelden goed, ik voelde niet echt dat er al 10 kilometer in zat. Doordat we in het derde startvak stonden, duurde het vrij lang voordat we eindelijk van start konden. Twintig minuten na het eerste startschot konden wij eindelijk beginnen. Helaas was het nog drukker dan bij de 10 kilometer, bij de eerste bocht naar de Javastraat hebben we zelfs moeten wandelen, zo druk was het. Daarna konden we gelukkig weer rennen. Corine gespot en na een high five weer verder, yes!
De route van de halve marathon was superleuk, je komt door een totaal ander stukje Den Haag dan bij de 10 kilometer. Aan het eind van de Oude Haagweg zouden m’n opa en oma staan, maar er stonden zoveel mensen dat ik bang was dat ik ze niet zou zien. Maar daar stonden ze, onwijs leuk! Bedankt voor het aanmoedigen opa en oma! 🙂

AU!

Jammer genoeg had ik na 5 kilometer last van m’n linkerknie, ik hoopte dat het vanzelf over zou gaan, maar helaas. Ik denk dat het misschien wel verstandig was geweest als ik eerder was uitgestapt, maar dat was eigenlijk geen optie. Ik wilde ook bij deze run 6.00 minuten per kilometer lopen, en gelukkig was dat vol te houden. Eenmaal op de boulevard van Scheveningen hadden we ook lekker wind mee, ik denk dat het met tegenwind een stuk lastiger was geweest. Maar de kilometers begonnen snel op te lopen en voor ik het wist waren we aan de terugweg begonnen. Ondertussen was ik al een beetje gewend geraakt aan die pijn in m’n knie, versnellen zat er alleen niet in. M’n vader vond het niet erg om mijn tempo te lopen, en dus finishten we hand in hand met een tijd van 2.06.51, netjes 6.00 min per kilometer dus!

Na de finish strompelde ik naar de bagageafgifte, en hing ik vol trots m’n beide medailles om. Woohoo, twee medailles gescoord vandaag! Nog een maandje voor de marathon, mentaal ben ik er klaar voor, nu alleen die knie nog. Rustig aan doen deze week, op wintersport geen gekke dingen doen en daarna misschien nog 1 lange loop voor de 12 april. En dan gaan we ervoor!!

Jaaaaaa!