Ja, het is een achterlijke lange afstand. Ja, je bent niet de gehele marathon aan het genieten. Ja, het trainen voor een marathon kost veel tijd en JA, je hebt ook weleens geen zin om de deur uit te gaan voor een trainingsrondje. Maar waarom is het lopen van een marathon dan een van de gaafste dingen ooit? In deze post probeer ik dit aan jullie uit te leggen. 

Nadat ik vorig jaar mijn allereerste marathon in Amsterdam had gerend, net mijn (spier)pijn kwijt was en nog maar een aantal keer een ‘gewoon’ rondje had hardgelopen, schreef ik mij alweer in voor de marathon van Rotterdam. Dat ik deze uiteindelijk niet heb kunnen lopen en vervolgens inschreef voor Berlijn weten jullie. Maar wat is toch de drijfveer die ervoor zorgt dat die volgende marathon je steeds blijft roepen?

Rotterdam 2016

Afgelopen maandag was het exact een jaar geleden dat ik de marathon van Amsterdam rende. Ik was maandag bij mijn ouders thuis en vertelde mijn moeder dat ik er aan zat te denken om me weer in te schrijven voor de volgende marathon. Die van Rotterdam, die op 10 april 2016 plaatsvindt. Een nieuwe poging. Ze verklaarde me voor gek (“Je bent niet wijs!!”) en vond het idioot dat ik hier überhaupt weer aan dacht. Ik had immers tijdens het weekend in Berlijn gezegd dat Berlijn de laatste marathon zou zijn…

Natural high

De euforie die je voelt na het passeren van de finishlijn na 42,2 kilometer is een gevoel dat ik nergens anders mee kan vergelijken. Het is een ultiem geluksgevoel wat ervoor zorgt dat je denkt dat je de hele wereld aan kunt. Dat je de pijn in je lichaam (die na 30 km komt) overwint, en dat de wil om de marathon uit te lopen is groter is dan de pijn die je ook voelt. De emotie, het gevoel van trots en blijdschap als de finish in zicht is heb ik nog nooit bij een andere afstand ervaren. Zowel bij Amsterdam als Berlijn kwam ik mijn tranen in mijn ogen van blijdschap de finish over, dat je lichaam in staat is om deze prestatie te leveren, dat is zo ontzettend vet. Natuurlijk tellen de aanmoedigingen langs de kant ook mee. Al die (voornamelijk) onbekende mensen die je naar de finish schreeuwen en talloze bands die langs de route staan te spelen helpen ontzettend. Bovendien is het supercool om midden door een stad te rennen waar op iedere andere dag de auto’s doorheen scheuren.

Een marathon lopen doe je niet even. Het is niet dat je ’s ochtends wakker wordt en denkt “Zo, vandaag is het wel een mooie dag om een marathon te gaan lopen”, dat heeft training nodig. Duurlopen doen vind ik heerlijk. Op een relatief rustig tempo hardlopen, naar de radio luisteren en zo’n 2 uur lekker buiten zijn. Ik houd er van. Natuurlijk heb ik ook weleens geen zin om te rennen en vervloek ik die stomme ideeën van mij. Maar dan ga ik toch weer. Handige bijkomstigheid: je kunt nog eens een zak chips extra leeg eten, tijdens een duurloop ren je dit er toch wel weer af ;).

Ook jij kunt een marathon rennen!

Als je een normaal functionerend lichaam hebt kan iedereen een marathon lopen. Ook ik ben een paar jaar geleden pas door Start 2 Run van Evy met hardlopen begonnen. Eerst de 5, toen 10, daarna 21 en tenslotte 42 kilometer. Dus twijfel je nog om zelf een marathon te gaan lopen? DOEN. Het is het allemaal waard. En wil je dit niet alleen doen? Ik loop graag met je mee! Bovendien worden er ook trainingslopen georganiseerd door Road 2 Rotterdam zodat je niet in je eentje die lange afstanden hoeft te rennen.

Zie ik jou 10 april in Rotterdam?