Het is weer gelukt! Gisteren rende ik de NN Marathon Rotterdam, samen met 17.500 andere hardlopers. Het was een feestje, het deed zeer, maar finishen op de Coolsingel is een ervaring!

Zaterdagavond maakte ik alvast m’n startnummer vast op m’n shirt, maakte ik m’n havermoutontbijtje voor de ochtend erna klaar en maakte ik een playlist op Spotfiy. 7 uur aan muziek, moet genoeg zijn. Daarna op tijd naar bed, gelukkig had ik nog geen last van zenuwen en kon ik prima in slaap komen.

Zenuwen

Zondagochtend werd ik voor de wekker wakker, en na een rondje Weeronline, Facebook, Weeronline, Instagram en nog maar een keer Weeronline stapte ik onder de douche. Ik wist nog steeds niet wat ik aan moest trekken. Het zou lekker weer worden, maar ’s ochtends is het nog niet zo warm. Ik koos uiteindelijk voor een t-shirt en driekwartbroek. Ik ontbeet met havermout en 2 pannenkoeken, dat moet genoeg zijn. Vlak voor vertrek toch geswitcht naar een lange broek, maar nam die andere broek nog wel mee voor de zekerheid. Inmiddels hadden de zenuwen wel toegeslagen, ik ben wel 10x naar de wc geweest voor ik de deur uitging.

Om 8.50 uur nam ik samen met Bas de Randstadrail naar Rotterdam, hij liep de kwart marathon vanaf Blaak. Bij Rotterdam Centraal namen we afscheid en wensten we elkaar succes. Op naar Schouwburgplein waar ik m’n tas neerzette, nog een keer naar de wc voor de zekerheid en toen op naar het startvak. Ik startte in wave 3, en om 10.20 uur klonk daar ons startschot (dat overigens meer een kanon was dat werd afgeschoten). Yes, daar gaat ie!

De eerste 15 kilometer

Vooraf had ik bedacht 5.50 per kilometer te willen lopen, maar iedereen die om mij heen liep ging wat harder, dus dan merk je dat vanzelf je tempo omhoog gaat. Wat stonden er een hoop mensen langs de kant! Ontzettend gaaf om dat enthousiasme te zien van alle toeschouwers. De eerste 5 km liep ik in 28.14, de 10 km bereikte ik in 56.47. Dat gaat lekker! Ik wist dat m’n ouders bij de 15 kilometer zouden staan, dus toen we in de buurt van de 15 kwamen, was het opletten. Jaaaaa ik zag m’n moeder, en ernaast stond ook m’n vader! Ik liep zelf met een flesje AA in m’n hand zodat ik zo min mogelijk hoefde te wandelen bij de drinkposten onderweg, en m’n vader had een nieuw flesje bij zich. Ik nam het flesje aan, en weer door :). Toen maakten we een lus en zag ik ze nog een keer. Dit keer zag ik ook Nadia staan, zo leuk!

Op naar de volgende 15 kilometer. Ineens kwam Sander naast mij lopen, zo leuk om een bekende tegen te komen! We kletsten kort wat maar daarna heb ik hem toch laten gaan, omdat zijn tempo net even wat hoger lag dan dat van mij. De halve marathon kwam in zicht, de teller stond inmiddels op 2.00.48. Ik was niet ontevreden! Wel kreeg ik ineens een steek in mijn linkerknie, en hoopte dat het geen voorteken was. Gelukkig trok het weer weg, en heb ik ook niet hoeven wandelen.

Tunnels en bruggen

Toen ik de Erasmusbrug voor de tweede keer gehad had, draaiden we ineens naar links en moesten we een tunnel in. Wat! Daar had ik niet op gerekend haha. Gelukkig stonden m’n ouders en Nadia daar bij de tunnel om me nieuwe energie toe te juichen. Zo fijn! Nog een paar stappen en dan ben ik weer bovenaan. Lekker. Ik kreeg wel zin om te gaan wandelen, maar het mocht nog niet van mezelf.

Nu we in het centrum waren aangekomen was het gelijk een stuk drukker met publiek. Bij Blaak liep ik langs Bas en Massie, die met een bord ‘Go M!’ stonden, supercool! Bij het volgende waterpunt mocht ik wandelen van mezelf. Bekertje pakken, drinken en wandelen tot het eind van de kraampjes, daarna moest ik weer rennen. De eerste stappen doen zeer,  maar daarna gaat het wel weer. Ondanks mijn lange broek had ik geen last van de warmte, misschien ook omdat het tempo toch een stuk lager ligt dan bij een ‘normaal’ rondje hardlopen. Die natte sponzen die ze onderweg uitdeelden waren ook ideaal om je nek en voorhoofd even mee af te koelen.

Yes, 30 kilometer

Op het moment dat je de 30 passeert, zie je de lopers aan de andere kant die al op de 40 kilometer zitten. Dat is zuur! Dan moet je nog een heel rondje Kralingse Plas. Ik wist wel dat Fleur, Ron en Fenne daar ergens zouden staan, en ik zag ze, superleuk! Iets later stonden daar ook m’n schoonouders, echt zo gaaf al die aanmoedigingen.

Inmiddels had ik het helemaal gehad met al die zoete troep. AA en energie gelletjes kwamen echt m’n neus uit, en ik wilde alleen nog maar water drinken. Dus bij de 35 kilometer weer water en even wandelen. Okee kom op, nog maar 7 kilometer. De laatste kilometers kropen voorbij, nog 6, nog 5. Nog maar een halfuurtje hardlopen en dan zit het erop. Ik zag Fleur nog een keer en inmiddels waren we weer bij het 40 kilometerpunt waar de lopers aan de andere kant pas aan de 30 kilometer zitten. Dat geeft stiekem wel een goed gevoel hoor.

Nog 2 kilometer. Nog 1 keer wandelen en dan rennen voor het laatste stuk. Iets verder zag ik mijn oom Ton ook staan. Ik had niet verwacht dat hij er zou staan, zo leuk! Daarna weer naar Blaak waar ik Marcel zag en ook mijn collega Laura. Ook Bas en Massie stonden er weer en m’n ouders en Nadia kwam ik ook daar ergens nog tegen.

De Coolsingel

Toen draaiden we de Coolsingel op. ‘500 meter’ stond er in het groot op de grond. In de verte zag ik de finish, het publiek stond hier inmiddels rijen dik. Nog 200 meter, nog 100… jaaaa ik ben weer gefinisht! Ik heb mijn derde marathon volbracht! Het euforische gevoel dat ik in Berlijn had voelde ik niet, maar desondanks was ik wel ontzettend blij. Ik nam mijn medaille en roos in ontvangst en zocht op wat mijn tijd was. 4.14.57! Toen het in het begin van de wedstrijd zo lekker ging had ik nog een klein beetje de hoop dat ik nog sneller zou finishen, maar helaas zat dat er niet in.

Maar in mijn vorige blog schreef ik dat ik graag in 4.15.00 zou willen finishen, en dat is gelukt! Ik liep (langzaam) naar Schouwburgplein om mijn tas op te halen en liet mijn medaille graveren. Toch wel trots dat ik het weer geflikt heb. Daarna wandelde ik naar het station waar ik Bas, Massie, Nadia en m’n ouders weer zou zien. Van m’n ouders en Nadia kreeg ik een bosje bloemen en bij de NS stand gingen we even op de foto.

Wat een dag, wat een ervaring en wat een weertje. Echt perfect. Jullie snappen dat ik geen uitspraken doe over het wel of niet lopen van nog een marathon, dat laat ik even in het midden.

Ik wil iedereen bedanken die (sowieso dit stuk heeft gelezen) mij heeft gevolgd/aangemoedigd heeft via de app, en natuurlijk iedereen die langs de kant stond in Rotterdam. Het was geweldig dat jullie er waren!